بسیاری از محققان رمان بوف کور نوشته صادق هدایت را مشهورترین و درخشان‌ترین اثر ادبیات داستانی معاصر ایران می‌دانند. این رمان به سبک سوررئال نوشته شده و تک‌گویی یک راوی است که دچار توهم و پندارهای روانی است. صادق هدایت کتاب بوف کور را نخستین بار در ۱۳۱۵ خورشیدی زمانی که در هند به سر می‌برد، به صورت دست‌نویس و در ۵۰ نسخه چاپ کرد اما چاپ این کتاب در ایران تا پس از برکناری رضاشاه محقق نشد. درنهایت نیز این کتاب در سال ۱۳۲۰ به صورت پاورقی در روزنامه ایران چاپ شد. البته این چاپ با نسخه دست‌نویس اولیه کتاب بوف کور تفاوت‌های قابل توجهی داشت. که برخی این تغییرات را ناشی از تصمیم خود هدایت می‌دانند و برخی دیگر نیز درباره این تغییرات می‌گویند که حسینقلی مستعان، که در آن زمان عضو هیئت تحریریه روزنامه ایران بوده بدون هماهنگی با هدایت این دخل و تصرف را در کتاب پدید آورده است. یک سال بعد، انتشارات روزنامه ایران کتاب بوف کور را به چاپ رساند و متن کتاب پیش از انتشار از سوی صادق هدایت مورد تجدید نظر قرار گرفت. بنابراین این نسخه بوف کور نسبت به چاپ بمبئی و آنچه که به صورت پاورقی در روزنامه ایران چاپ شده بود معتبرتر است. کتاب بوف کور تاکنون به زبان‌های گوناگونی از جمله فرانسوی، انگلیسی، آلمانی، سوئدی، اسپانیایی، عبری، چکی، مجارستانی، ترکی و ارمنی ترجمه شده است و این رمان به عقیده بسیاری از صاحب‌نظران در میان ۱۰ رمان برتر سوررئال جهان جای دارد.
جملاتی از کتاب بوف کور
در زندگی زخم‌هایی هست که مثل خوره در انزوا روح را آهسته در انزوا می‌خورد و می‌تراشد. این دردها را نمی‌شود به کسی اظهار کرد، چون عموماً عادت دارند که این دردهای باورنکردنی را جزو اتفاقات و پیش آمدهای نادر و عجیب بشمارند و اگر کسی بگوید یا بنویسد، مردم بر سبیل عقاید جاری و عقاید خودشان سعی می‌کنند آنرا با لبخند شکاک و تمسخر آمیز تلقی بکنند – زیرا بشر هنوز چاره و دوائی برایش پیدا نکرده و تنها داروی آن فراموشی بتوسط شراب و خواب مصنوعی بوسیله افیون و مواد مخدره است – ولی افسوس که تأثیر این گونه داروها موقت است و بجای تسکین پس از مدتی بر شدت درد می‌افزاید.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.