کتاب لاک صورتی

داستان لاک صورتی نثری صریح و برونگرا دارد. شخصیت اصلی داستان یک زن است و قصه تصویری از شخصیت زنانه او را در طبقه ی اجتماعی خاص ارایه میدهد. در بررسی محتوایی و در نگاه اول به نظر میرسد که داستان به نوعی انتقاد به جامعه مرد سالار است، اما در نگاه ی دقیق تر می بینیم که در خلال اتفاقات داستان، اجتماع در حال گذار از سنت به مدرنیته تصویر میشود. فضایی که نه تنها دست آورد شرایط بد اقتصادی، بلکه ساخته و پرداخته یک رکود جمعی و رضایت به تقدیر است. همین وضعیت اجتماعی است که به سست شدن بنیان خانواده میانجامد و داستان روایتگر مردمی از طبقه ی فرودست است که از دین تنها به ظاهر نمایی بسنده میکنند تا در صورت لزوم، برای توجیه رفتار خود و یا رسیدن به مقصود نهایی از آن بهره ببرند، در حالی که در رفتارهای خود هیچ پایبندی به خانواده و یا عقاید دینی را نشان نمی دهند. عنایت برای تامین معاش خانوادهاش زیاد خود را به زحمت نمیاندازد و همسر خود را در فضای خانه استیجاریشان با مردی غریبه تنها میگذارد، ولی با شنیدن قیمت لاکی که هاجر خریده است، بر سر غیرت می آید و او را به بی توجهی به مسایل دینی محکوم می کند. عباس آقا مدام به سفر میرود و حرف مردم درباره زنش که در غیاب او خانه را ترک میکند، برایش اهمیتی ندارد و اوستا رجبعلی که همسرش را در روستا، رها کرده است، ادعای روشنفکری و دفاع از حقوق زنان را دارد. همه این ظاهر سازی ها در جامعه ای اتفاق می افتد که با وجود ورود مظاهر زندگی مدرن، هنوز از بستر فرهنگی برای این نوع زندگی، برخوردار نیست. در واقع داستان در نگاه ی ژرفتر، روایتگر تضاد این فرهنگ سنتی و مظاهر زندگی مدرن است.