نویسنده این مختصر، نه لهجه‌شناس است و نه درین صفحات با مردم‌شناسی و قواعد آن و یا با اقتصاد سر و کاری دارد و نه قصد این را دارد که قضاوتی درباره امری بکند که مقدماتش درین جزوه آمده است. بلکه سعی کرده است با صرف دقتی که اندکی از حد متعارف بیشتر است، یک ده دورافتاده را با تمام مشخصات آن ببیند و از آن چه دیده است، مجموعه مختصری فراهم بیاورد، حاوی تکاپوی زندگی روزمره مردم آن ده و نشان بدهد که موضوع هر چه خلاصه‌تر و حقیرتر باشد مجال دقت و تحقیق، گشاده‌تر خواهد بود. به هر صورت «اورازان» (بر وزن جوکاران)، ده کوهستانی از تمدن شهری دورافتاده‌ای است در منتهای شرقی کوهپایه‌های طالقان که نه تنها از دبستان و ژاندارمری و بهداری در آن خبری نیست، بلکه اغلب اهالی هنوز با سنگ چخماق و «قو» چپق‌های خودشان را آتش می‌کنند و برای روشن کردن اجاق‌ها و تنورها از چوب‌هایی که پنج شش برابر یک چوب کبریت بلندی دارد و سر آن آغشته به گوگرد است، استفاده می‌کنند.
اورازان روستایی واقع در بخش بالا طالقان، شهرستان طالقان در استان البرز ایران است.نویسندهٔ مشهور ایرانی، کتابی به نام اورازان در وصف روستای پدری خویش نوشته است که در آن به شرایط جغرافیایی، آداب و رسوم، زبان تاتی و سایر مشخصات مردمان این روستا و شهرستان طالقان اشاره کرده است.
مردم اورازان به زبان تاتی سخن می‌گویند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.